در طراحی یک نشانه باید چند عامل مورد توجه قرار گیرند که برخی از آنها به شرح زیر است:
1- سادگی: یک نشانه خوب ترجیحاً از عناصر بصری اندکی شکل گرفته است. لازم است اشاره شود که منظور از اندک بودن این عناصر، ضرورت پیش‌گیری از پراکندگی بصری نشانه است.
2- توازن، تعادل و تناسب: به عبارت دیگر تیرگی و روشنایی سطوح، ضخامت و نازکی خطوط و … باید از توازن و تناسب لازم بهره برده و در اتصال و چیدمان خطوط در کنار یکدیگر از ریتم مناسب برخوردار باشد.
3- قابلیت رنگ پذیری: یک نشانه باید در عین آنکه توانایی ارائه با یک رنگ را داشته باشد، هنگام ارائه رنگی، نباید ضعیف شود. و یا در صورت ارائه نسخه رنگی، نسخه تک رنگ آن بی روح و کم جلوه نشان دهد. ضروری است توجه داشته باشیم هنگامی که برای یک نشانه پیشنهاد رنگ می‌کنیم، جنبه های‌زیبا شناختی و مفهومی توامان مورد توجه قرار گیرند. برای مثال اگر رنگ قرمز را برای کادر چهار گوش یک آرم مناسب تشخیص دادیم، منطبق با محدوده فعالیت موضوع و در صورت لزوم این قرمز را در رده رنگ‌های همپایه (قرمز تیره، نارنجی و …) تغییر دهیم.
4- امکان تغییر ابعاد: آرم باید به گونه‌ای طراحی شده باشد که در صورت لزوم بتوان آن را به مقیاس مورد نیاز کوچک یا بزرگ کرد، بدون آنکه شاکله کلی آن آسیب ببیند. نشانه‌هایی که هنگام کوچک شدن (تا حدی که بتوان آنها را بر روی کارت ویزیت چاپ کرد) اجزاء آن غیر قابل تشخیص می‌شوند، آرم های ایده آلی نیستند، همچنین نشانه‌ای که هنگام بزرگ شدن، اجزاء آن بد هیبت و خشن می‌شوند. (تا حدی که بتوان آن ها را بر روی سر در فروشگاه اجرا کرد)
5- گویایی: تصویر کلی باید کاملاً گویا باشد و با تصاویر دیگر اشتباه نشود. طراحی یک گُل به گونه ای که یک خورشید را تداعی کند و آن خورشید مطلقاً مورد نظر نباشد و نقشی در فعالیت موضوع نداشته باشد، می تواند ضعفی غیر قابل چشم پوشی باشد.